Łąkotki to elastyczne dwa twory,  o kształcie półokrągłym zlokalizowane pomiędzy kością udowa a piszczelowa stanowiące integralne elementy stawu kolanowego. Łąkotki zbudowane są z tkanki chrzęstnej. Wyróżniamy łąkotkę boczną i łąkotkę przyśrodkowa. Ta pierwsza jest krótsza i bardziej zakrzywiona. Druga z kolei kształtem przypomina literę C i jest dłuższa oraz szersza od łakotki bocznej. W organizmie człowieka łąkotki dopasowują do siebie powierzchnie stawu kolanowego oraz dają możliwość ruchów obrotowych w zgiętym stawie kolanowym. Łąkotki pełnią funkcje stabilizacji kolana oraz pomagają w procesie rozkładu jego obciążenia, będąc  jednocześnie bardzo aktywnymi elementami w zakresie absorbcji wstrząsów. 

Uszkodzenia łąkotek – objawy

W temacie urazów łąkotek warto na samym początku nadmienić, że łąkotka przyśrodkowa kontuzjowana jest znacznie częściej niż boczna. Istnieją trzy kategorie urazów. Pierwsze powstają na skutek zmian zwyrodnieniowych (dla przykładu można tutaj wymienić choćby torbiele łakotek) i są rezultatem długotrwałego przeciążenia kolana na skutek ciężkiej pracy lub tez nadwagi. 

Druga kategoria uszkodzeń łąkotek powstaje na skutek urazu mechanicznego. Dotyczą one przede wszystkim osób czynnie uprawiających sport, w którym wykonuje się nieregularne, gwałtowne, szybkie ruchy o przeciwstawnych kierunkach. Na tego typu urazy narażone są również osoby starsze wykonujące swoje codzienne czynności. 

Odmienna z kolei kategoria są uszkodzenia strukturalne. Np. W wypadku łąkotki tarczowatej pacjenci mogą odczuwać ból pomimo braku uszkodzeń.  

Nie jest trudno rozpoznać objawy uszkodzeń łąkotek. Oczywistym symptomem po urazie jest ból, który pojawia się po stronie bocznej lub przyśrodkowej kolana na wysokości szpary stawowej. Następuje wówczas ograniczona zdolność do wyprostu lub zgięcia kolana przy jednoczesnym uczuciu niestabilności. Alarmującym sygnałem są trzaski i przeskakiwania kolana. Może pojawić się również opuchlizna jako rezultat nadmiernej ilości płynu. W skrajnych wypadkach może dojść nawet do zablokowania stawu, co skutkuje kompletnym brakiem zdolności poruszania kończyna w stawie kolanowym.  

Leczenie uszkodzeń łąkotek

Proces leczenia inicjuje się poprzez wywiad medyczny przeprowadzany przez lekarza – ortopedę. W dalszej diagnostyce najważniejszy jest rezonans magnetyczny, który daje pełen obraz uszkodzeń łakotki. Pomocne może również okazać się badanie RTG oraz badanie USG. Chociaż ich rola jest w procesie diagnozy ograniczona, to może dostarczyć cennych wskazówek do dalszego medycznego postepowania. 

Metody leczenia uzależnione są od indywidualnych uwarunkowań pacjenta. Chodzi tutaj nie tylko o stopień i przyczynę uszkodzenia, ale również o wiek czy ogólną dotychczasową aktywność fizyczną.  Jednak w większości wypadków podejmuje się decyzje o leczeniu operacyjnym przy zastosowaniu małoinwazyjnej metody artroskopii. Oczywiście po zabiegu niezbędna jest rehabilitacja. Pacjenci przez jakiś czas  będą zmuszeni do noszenia ortezy bądź poruszania się przy pomocy kul. Okres rekonwalescencji może trwać 3 miesiące. 

Zasadniczo rokowania są dobre szczególnie w przypadkach, do których nie doszło do zmian zwyrodnieniowych. Jeżeli już takie problem nastąpiły, to wówczas artroskopia kolana może już być niewystarczająca i konieczne staje się implementacja bardziej inwazyjnych zabiegów. 

Istnieje możliwość zastosowania zachowawczego leczenia łąkotki jedynie w przypadku bardzo rzadkich rokowań dotyczących możliwości autoregeneracji chrząstki. Jest to możliwe kiedy łakotki zachowały swoja stabilność, uraz nastąpił jedynie po zewnętrznej ukrwionej stronie a szczelina pęknięcia nie przekracza 5 milimetrów. W tym przypadku leczenie obejmuje: sporo odpoczynku, fizjoterapie oraz farmakoterapie celem łagodzenia bólu i obrzęku.